Hoe het allemaal begon.

Na jaren van rondzwerven in de wereld van de klei, het volgen van cursussen en work-shops, werd ik door iemand op het idee gebracht om er een echte opleiding in te gaan volgen. Inmiddels had ik, via de zorgboerderij die ik aan huis heb, al een heel atelier ingericht, voor onder andere keramiek. Dit bleek erg bewerkelijk en ingewikkeld, zodat ik er graag meer over wilde weten. Dus heb ik me in het voorjaar van 2009 ingeschreven bij het SBB in Gouda, voor de ambachtelijke opleiding keramist.

In september 2009 ben ik gestart in een groep met nog 21 andere leerlingen. We zijn met deze driejarige opleiding de gebruikers van een enorm groot maar inmiddels kaal en verlaten gebouw. Het is een echte ambacht, dus hard werken en afzien. Het is er deze winter dan ook stervens koud. In eerste instantie word ik overladen met enorm veel informatie over klei, glazuren, proeven doen, veiligheid en schoonmaken. Heb het komende jaar steeds 2 1/2 uur les in handvormen, een half uur pauze en dan nog eens 2 1/2 uur les in het draaien van klei. De bedoeling is, door oefening en uitproberen, veel technieken onder de knie te krijgen en door veel testen te doen de materialen te leren kennen.

Ik vind het lichamelijk bijzonder vermoeiend. Ook omdat je van 11:00 uur in de ochtend tot 20:00 uur in de avond bezig bent. Maar nu ik een half jaar verder ben begin ik er al een beetje aan te wennen. We hebben geleerd hoe je d.m.v. ringen een cilinder opbouwt en hoe je via een duimpotje een holle bol maakt. Het klinkt erg simpel maar ondertussen maken we proefplaatjes om te leren werken met oxydes, engobes en andere vormen van decoratie. En tijdens de draailessen hebben we geleerd hoe we cilinders, kommetjes en borden kunnen draaien.. En daarnaast leer je alles over de klei zelf, het drogen, bakken, spuiten en dompelen enz..