Hierna gaat het de fabriek in en wij dus ook. Iedere lading wordt in het laboratorium onderzocht op zijn samenstelling. Je ziet en voelt nu goed het verschil in kleur en vettigheid. Met veel zwaar materieel wordt alles op de juiste plek gereden.
Het wordt als droge korrel het gemakkelijkst verwerkt en dat vraagt om een enorm proces. En tegenwoordig gaat de helft naar het buitenland.
Ze maken dan op recept dat wat je hebben wilt. Klei voor bakstenen, sanitair, tegels enz. Zo ook onze plastische klei voor draaien of handvormen. In de gewenste keur met of zonder chamotte enz.(dit is maar 3% van het geheel).
Hierna begint onze uitdaging. Om hier dan weer iets moois van te maken. We zijn ter inspiratie naar keramiek museum geweest en daar blijkt dat veel mensen dat best aardig kunnen.
Van Keulse pot tot moderne kunst, bijna te veel om te bevatten. Maar de eenvoud in al zijn kracht blijft me verbazen. Zoals deze schaal van Jochem Brand.
In de lesruimte hing dit. Vind ik ook erg leuk.
Ook de plaatselijke kunstenaars hebben we bezocht. Ze wonen in een voormalig fabriekje en houden zich allemaal bezig met vormgeven.
Maar ook daar wordt gewoon hard gewerkt om het hoofd boven water te houden. Deze oven werd net leeggehaald.
Het blijft leuk als je even bij een ander binnen mag kijken.
En deze keramist, Andreas Hinder, gebruikt boeken van Rien Poortvliet ter inspiratie.
Overal waar je kijkt staat werk. Tussen de rommel en in de vensterbanken en soms hoog weggezet op een van de vele planken. Hier volgen nog wat impressies.
En nog wat museum stukken.
En zelfs het kopje van de thee dat we dronken is mooi vormgegeven.
Het was een enerverende en inspirerende reis. Door Thomas Konig georganiseerd. Bedankt hier voor.
